Eg eri 25 ára gomul, gangi í skúla niðri, men eri í tríggja mánaða praktikk í Føroyum. Eg arbeiði á einum arbeiðsplássi, har stjórin sjáldan er at síggja orsaka av persónligum trupulleikum, so tað er næstimaður hansara, sum stýrir øllum. Hesin ‘varastjórin’, sum eg kalli hann her, er ein kendur maður, høgt virdur politikkari og avhildin í samfelagnum. Men hann stýrir hesum arbeiðsplássi við harðari hond, og eg finni skjótt út av, at øll meira ella minni krúpa fyri honum, tí tey ræðast hann.
Hann tykist tó at vera nøkurlunda blíður við meg – í fyrstani í øllum førum. Eg verði sett at arbeiða við eini verkætlan, sum eg sleppi at stýra nøkurlunda sjálv. Ein dagin hittast varastjórin og eg í gongini, og eg spyrji hann um okkurt viðvíkjandi míni verkætlan, sum eg ivist í. Hann sigur, at vit kunnu tosa um tað í fundarhølinum, so vit fara inn har at tosa. Vit seta okkum ikki niður, men standa bara uppi og tosa.
Meðan vit tosa saman, fer høgra hond hansara knappliga og púrasta óvæntað trilvandi inn undir blusuna hjá mær. Hann tekur eitt fast tak um annað bróstið hjá mær, meðan hann heldur um mjødnina hjá mær við hinari hondini og læsir meg í støðuni, so at siga. Eg blívi so kløkk, at eg stívni. Tað løgna er, at maðurin tosar bara sítt professionella og fakliga prát víðari, sum um hendur hansara og heilin eru hvør sítt stað. Støðan er fullkomiliga absurd!
Eg rakni við og sigi: “Hvat gert tú?”, men hann letst ikki um vón. Eg royni at bakka og fara undan honum, meðan eg royni at skumpa hendur hansara burtur, men hann er nógv størri og sterkari enn eg, so hann heldur fast og fylgir bara aftaná mær, alt meðan hann tosar víðari, sum um tað, ið hendir, als ikki hendir allíkavæl. Hann tykist fullkomiliga óávirkaður.
Tað endar við, at eg má brúka alla mína makt at ríva meg leysa og renna út úr fundarhølinum. Eg kenni meg djúpt krenkaða og eri so skelkað, at eg veit ikki, hvat eg skal gera. Hvør fer at trúgva mær, um eg sigi tað við nakran? Eg geri alt fyri at sleppa undan at møta varastjóranum einsamøll restina av praktikktíðini, eg eri har.
Eftir nakrar dagar geri eg av at tosa við ein kvinnuligan starvsfelaga á arbeiðsplássinum, sum tykist álitisvekjandi, um tað, sum er hent. Hon sær als ikki bilsin út, men sigur, at tað er væl kent millum kvinnuligu starvsfólkini, at hesin maður ger slíkt, men tað tosa fólk ikki um. Tað er nokk eisini best, at eg ikki geri nakað burtur úr hesum, tí ein onnur, sum hevði arbeitt har, royndi at siga frá og kæra mannin, men hann fekk hana koyrda úr starvi og gjørdi alt fyri at oyðileggja hennara umdømi. Fólk vistu ikki, hvat tey skuldu trúgva. Hon kendi seg at enda noydda at flyta av landinum.
Eina tíð seinni, tá eg langt síðani eri farin aftur til Danmarkar, møti eg hesi kvinnu og spyrji hana beinleiðis, um tað passar, at hann hevur gjørt seg inn á hana. Á ja, og tað, sum hendi henni, var nógv verri, enn tað, sum hendi mær. Tey vóru á ferð saman í arbeiðsørindum, har hann var komin inn á hotellkamarið hjá henni og hevði roynt at neyðtikið hana har. Hon mátti berjast sum fyri lívinum fyri at sleppa undan honum.
Hon meldaði tilburðin, men hann noktaði blankt tað, sum var hent, og segði, at hon bara gjørdi tað fyri at dálka seg. Hon var ikki til at líta á. Eingin trúði henni, tí maðurin var so kendur og avhildin, so hon hevði ongan kjans, so hon fekk einki burtur úr at melda – ikki annað enn at tað gekk mest út yvir hana sjálva. Eg hevði ongar trupulleikar við at trúgva henni, tí eg hevði jú sjálv upplivað, hvat hann kundi finna uppá.
Tag: featured
Eg flashaði einum bili
Eg flashaði einum bili einaferð, og ein fremmandur maður tók í meg og byrjaði at súgva mínar bróstvortur, meðan hann helt meg soleiðis, at eg ikki slapp burtur
Eg var til arbeiðis
Hetta hendi, tá eg arbeiddi sum barrtænari. Ein nýggjur barrtænari var akkurát byrjaður og vit høvdu góða kemi, tvætlaðu og argaðu hvønn annan. Eina náttina, tá vit bæði skuldu eftir onkrum í goymsluni samstundis, kvaldi hann meg, uttan eg hevði givið honum loyvi. Hann visti, at eg var til slíkt. Skelkað rann eg út. Hann umbar seg. Hann helt áfram við at gera slíkt, og aftaná virkaði hann altíð ærligur og umberandi, so eg bleiv við at gloyma tað. Eina náttina helt hann fast við at fylgja mær heim, kemur inn í íbúðina, kroystur meg upp móti vegginum, og hivar sín murt fram og noyðir meg at nerta hann, meðan hann mussar meg, og eg royni at skumpa hann vekk
Føstulávintskvøld
Føstulávintskvøld. Var á eini barr og drakk og skuldi pissa. Fór upp ein tóman gang, tá hesin kempi maðurin tekur í meg aftanifrá og langar hondina niður í mínar buksur og roynir at fingra meg. Tá kemur ein tilvildarlig genta rennandi og skrykkir meg frá honum og sigur “HAR VART TÚ! EG LEITAÐI EFTIR TÆR” og togar meg inn á damuvesið og steingir hurðina
Eg svav
Eg vaknaði ein sunnumorgun við, at ein lá við síðunar av mær í songini hjá mær. Eg veit ikki, um man kann kalla okkum vinfólk, men vit kendust. Eg var forvirrað, illa fyri og skilti ikki, hvat var hent.
Tað seinasta, eg mintist, var at sita niðri undir í stovuni saman við honum og einum øðrum vinmanni hjá mær. Vit sótu og drukku og royktu eina joint, og eg var blivin so í ørviti, at eg segði góðanátt og fór í song, og teir skuldu fara avstað.
Tað næsta, sum eg so minnist, er at vakna saman við hesum eina fýrinum. Hann fer upp og avstað. Eingin sigur nakað, og mín forvirringur byrjar at klárast upp. Onkrir sekundlangir glottar birtast í høvdinum hjá mær. Av sex. Av at vera heilt vekk fyri so at vakna nøkur sekund og uppdaga, at her er sexuellur aktivitetur í gongd, men so at vera heilt vekk aftur. Eg minnist annars einki av tí, men eg veit og føli á mær, hvat er hent.
Eg veit ikki hvussu, men eg ímyndi mær, hvussu tað er gingið fyri seg. Hvussu hann hevur sníkt seg inn í kamarið og undir dýnuna, meðan eg havi ligið og sovið. Eg ørminnist í hesum sekund-stuttu glottunum, at tað er sex, sum sker her, men eg havi ongan kjans at blíva klár í høvdinum og gera nakað ímóti tí, fyrr enn eg eri vekk aftur.
Hasir fáu glottarnir kennast og minnist eg sum ringastu marruna, eg í lívinum havi havt. At vera viðspælari í einum dreymi, tú fyri alt í verðini ynskir teg út úr, men sum tú einki kontroll hevur á.
Eg havi møtt honum aftur fleiri ferðir, men vit hava ongantíð tosað um tað. Eg vil gjarna konfrontera hann, men tá eg síggi hann, vil eg bara spýggja, so eg skundi mær altíð bara vekk. Havi eisini viljandi mist sambandið við hin vinmannin, tí eg ikki klári at síggja hann uttan at hugsa um hetta. Vit eru vaksin fólk, men eg føli meg so lítla í hesari situatiónini.
Eg veit ikki, um hann veit, hvussu skeivt hatta var, men eg vóni, at átøk sum “Sex krevur samtykki” og #metoo m.a. eru við til at ala fólk upp til, at tað at sníkja seg inn í eitt kamar til ein persón, ið er rúsaður og svevur, ikki er ok! Yvirskriftin “sníkti seg til samlegu” var á forsíðuni á Sosialinum ein dagin og varð eisini umrødd nógv. Men slíkt hevur einki við samlegu at gera. Hetta er at taka nakað frá einum persóni, sum ongan kjans hevur at standa ímóti ella verja seg. Orðið er neyðtøka og eigur at vera tað í øllum paragraffum.
Eg var forelskað í honum
Tá eg var uml. 17 ár, møtti møtti eg dreinginum, sum eg var øgiliga forelskað í, í býnum. Vit høvdu gingið saman, og tað var alt endað nokkso rokaligt, so tað var gott at blíva vinir og kunna hava tað stuttligt saman. Vit vóru á barr og drukku shots og endaðu við at fara á vesið saman.
Vit fríggjaðu, og hann koyrdi hondina niður í buksurnar á mær. Alt gekk so øgiliga skjótt fyri seg, og áðrenn eg visti av, hevði hann sínar buksur niðri og ætlaði inn í meg. Eg uppdagaði, at tað var ikki tað, eg vildi, so eg stóð ímóti og segði nei, men hann lurtaði ikki og trongdi seg við makt inn í meg. Eg fór út aftur og lat sum einki. Eg minnist, at eg var sjokkerað, skammaðist og vildi bara, at eingin skuldi uppdaga, at nakað var hent á vesinum.
Eg minnist ikki heilt, hvussu næsti dagurin var, men eg minnist at fara á ves í skúlanum mánamorgun og kenna, hvussu tað sveið í neðra, tá eg pissaði. Tá eg turkaði mær, var eitt sindur av blóði á papírinum. Eg var skrædnað, og har var eitt sár, sum opnaðist, tá eg pissaði og turkaði mær.
Eg hugdi í speglið í eyguni á mær sjálvari og royndi við sinninum at føla meg fram til, hvussu restin av mær hevði tað. Tá føldi eg, hvussu eym eg var um bringuna. Eg lyfti blusuna upp og sá blá merkir nógva staðni. So fór eg aftur í skúlastovuna og hvørki hugsaði ella tosaði um hetta aftur fyrr enn nógv ár seinni.
#metooføroyar 