Kynsligur ágangur oyðilegði mín barndóm

Eg var ein fitt jalig genta, sum hevði eitt spennandi lív frammanfyri mær. Eg skuldi byrja í skúla aftaná summarferiuna, og tað var eg sera spent uppá. At sleppa at læra at lesa, rokna og skrivað, tað kundi ikki annað enn verða spennandi. Tað gekk ikki leingið, so byrjaði skúlin.
Eg kom heim frá skúla tann eina dagin við einum stórum smíli, og so eina fantastiska framtíð framanfyri mær, men soleiðis var ikki… Eg kom at bera mítt tungasta loyndarmál, sum eg vildi ynskt øll sloppi undan, bæði kvinnur og menn..
Eg fór at vitja ommu mína, tí tað gjørdi vit oftani um vikuskifitini, eg og syskini hjá mær. Mín pápabeiggi, var eisini har hatta vikuskifti, og vit hugnaði okkum nógv, har vit sparkaðu fótbólt, spældi spøl-bæði inni og úti, til langt út á kvøldi, men sum tíðin leið bleiv eg troytt, so eg fór inn í kamari og legði meg at sova.
Eg vaknaði við einum ljóði, sum ljóðaði til at onkur stongdi eina hurð, men sá einki, tí tað var so myrkt. So royndi at leggja meg aftur. Men áðrenn eg visti av, so bleiv dýnan tikin frá mær, og eg sá bara ein mann standa har. Hann segði at eg skuldi tiga, tí tað var best um familjan skuldi yvirliva. Eg segði so einki, og pápabeiggjan læt meg úr klæðinum og síðani fór hann úr sínum, har hann bæð meg føla uppá hann, og síðani høvdu vit sex. Eg minnist bara hvussu fast eg helt í mínari bamsu, tí eg fekk so ilt av honum. Eg bleiv misbrúk oftani aftaná tað eisini, ikki bara av einum men 2 monnum. Hetta hevur havt øgulig seinárin hjá mær, har eg havi stríst hart, fyri at megna at klára nakað í lívinum. Eg gangi nú á øðrum árinum á Glasi, og havi tað sera ringt við at fylgja við í tímanum, ti ágangurin fyllur stóran part av lívinum enn hjá mær. Men arbeiði útfrá at fáa tað betur:)