Drongurin í skúlanum

Nøkur ár síðani var eg í eitt felag fyri fólk sum hava sama brek sum eg. Hesin drongurin var eisini onkuntíð har.
Ein dagin sótu vit bæði, saman við nøkur onnur, við eitt borð og teknaðu. Knappliga føldi eg nakað á lærinum hjá mær. So hugdi eg á lærið og sá hondina hjá honum har, síðani hugdi eg á andlitið á honum og sá at hann smíltist. Ongin annar í rúminum sá, hvat gekk fyri seg.
Hatta var sera óbehagiligt.
Eg havi ikki torað at sagt nakað við lærarnir, floksfelagir ella nakran annan í skúlanum. Eg havi heldur ikki sagt tað við hini, sum vóru í felaginum.