Uttan samtykki

Eg var syrgin ta kvøldið, tí omma mín var farin burtur dagin fyri. Eg fór í eina veitslu, sum lovað, og so hevði eg drukkið alt ov nógv. Tað síðsta, eg mintist, var at eg var sera køld í býnum og gekk og tosaði við vinfólkum, og hetta var umleið kl. 23:00. Aftaná tað var alt svart, og eg vakni dagin eftir við einum fremmandum, naknum manni í míni song. Eg varnist, at vit hava havt samlegu, og spyrji hann. Hann sigur ja og flennir. Hann greiðir frá, at tað var eitt hugnaligt kvøld, hvat hann eitur og so víðari. Eg føldi meg illa við og skammaðist, eg hevði mist álit og alla virðing fyri mær sjálvari. Eg varð kedd um, at vit høvdu sovið saman, tí sum kristin gekk eg høgt uppí at vera rein og at sex er nakað serligt millum tvey, sum elska. Men eg helt tað var mín skyld, tí eg skuldi ikki drukkið og tað sæst ofta ikki á mær, tá eg eri full, so tað kundi hann ikki vita.

Nakrar dagar seinni tosaði eg við eina vinkonu, og fekk at vita, at eg var sera full ta náttina og lítið gongufør, og at eg tosaði svart. Eg fór avstað við honum um 04:00 tíðina. Eg vildi spýggja av at hugsa um, at hann hevði verið saman við eini gentu, sum eyðsæð var ovdrukkin og ikki før fyri at geva samtykki. Tá føldi eg meg neyðtikna.

Síðan tosaði eg við tvær vinkonur um hetta, men tær vóru ósamdar, tað kundi ikki rópast neyðtøku, bara ein ljót gerð.

Eg hevði lágt sjálvirði, tí eg helt ikki, at eg var líka nógv verd longur, tí eg hevði ongantíð havt eitt “one-night stand” fyrr. Nakrar vikur aftaná drakk eg meg sera fulla saman við einum manni, og eg hevði eina líkasæla kenslu, eg vildi bara vera full og tímdi ikki at ansa eftir mær. Dagin eftir vaknaði eg, og vit lógu nakin saman. Hann byrjaði at nerta míni bróst, og eg segði, at eg heldur vildi bíðja við at hava sex. Hann flenti, og segði, at tað høvdu vit longu havt.

Nú veit eg, at mítt ringa sjálvvirði ikki var, tí eg einki var verd, men tí menn ikki vísti mær ta virðing, sum eitthvørt menniskja eigur at fáa.