Eg eri 16 ára gomul og gangi í 1. G á studentaskúla. Eg fari á mína fyrstu floksveitslu heima hjá einum av mínum floksfeløgum. Fleiri lærarar eru við. Fólk gerast fylri, sum kvøldið líður. Eisini ein av lærarunum.
Eg eri móð av at dansa og vil seta meg niður, men einki sitipláss er tøkt, so eg seti meg niður á gólvið og leni meg upp móti vegginum í stovuni aftanfyri ein lenistól. Fulli lærarin sær meg sita har og setir seg við síðuna av mær. Hann lenar seg inn móti mær, hyggur so syrgin uppá meg og mølmar okkurt um, at hann og konan hava tað ikki gott saman. “Hon skilir ikki, at ein maður hevur ávísan tørv,” sigur hann og hyggur biðjandi uppá meg.
Eg áni ikki, hvat eg skal siga til tað. Harraguð, eg eri bara 16 ára gomul, og maðurin er kanska í fjørutunum. Eg sigi bara, at tað er synd. Hann tekur um lærið á mær, byrjar at kráma og tekur um meg við arminum og følir uppá annað bróstið. Hetta fer langt um míni mørk.
Eg hugsi, um eg havi sent skeiv signal, og skundi mær at siga, at eg má fara á vesið og reisi meg upp. Restina av kvøldinum haldi eg meg so langt burtur frá honum, sum eg kann. Í skúlanum vikuna eftir, letst hann, sum um einki er hent, men hann er ikki longur líka blíður við meg restina av tíðini, eg gangi í studentaskúla, og líka mikið, hvat eg geri, tykist tað ikki sum eg kann fáa hægri enn miðal karakter frá honum, har eg annars klári meg væl í øllum øðrum fakunum.
#metooføroyar 