Eg arbeiddi á eini bar í umleið eitt ár, har eg hevði eina vakt um vikuna, við tí eina eigarinum. Í fyrstani var tað fínt, men hann byrjaði so smátt at “koma til” at røra mína reyv, tá hann gekk forbí meg, meðan vit arbeiddu. serliga tá barrin var full og eg ikki ordiliga fekk reagera. Hettar bleiv síðan til ordilig klíp, næstan hvørjufer hann gekk forbí meg. Eg bað hann gevast, men hann flenti og bað meg taka meg saman, tað skuldi bara takast sum rós. Soleiðis var næstan hvørja vakt og hóast eg bleiv óð, steðgaði hettar ikki. Hann plagdi at blíva rættiliga fullur síðst á kvøldinum og tí einu ferðina, tá vit høvdu stongt hurðanar, tók hann um báðar mínar hoftir og trýsti meg upp æt barrdiskinum. Eg bað hann steðga, men hann helt fast og byrjaði at trýsta seg upp æt mær og eg føldi hansara stíva murt á mær. Eg vildi bara skríggja og spýggja, men fekk onki sagt. Hann steðgaði bara, tí fólk komu og tóku í hurðina. Tá tók eg míni ting og fór heim, uttan eitt orð. Dagin eftir fekk eg boð um, at eg var koyrd og skuldi ikki møta upp aftur til arbeiðis.
#metooføroyar 