Category: Persónlig søga

Eg vaknaði ein sunnumorgun við, at ein lá við síðunar av mær í songini hjá mær. Eg veit ikki, um man kann kalla okkum vinfólk, men vit kendust. Eg var forvirrað, illa fyri og skilti ikki, hvat var hent.

Tað seinasta, eg mintist, var at sita niðri undir í stovuni saman við honum og einum øðrum vinmanni hjá mær. Vit sótu og drukku og royktu eina joint, og eg var blivin so í ørviti, at eg segði góðanátt og fór í song, og teir skuldu fara avstað.

Tað næsta, sum eg so minnist, er at vakna saman við hesum eina fýrinum. Hann fer upp og avstað. Eingin sigur nakað, og mín forvirringur byrjar at klárast upp. Onkrir sekundlangir glottar birtast í høvdinum hjá mær. Av sex. Av at vera heilt vekk fyri so at vakna nøkur sekund og uppdaga, at her er sexuellur aktivitetur í gongd, men so at vera heilt vekk aftur. Eg minnist annars einki av tí, men eg veit og føli á mær, hvat er hent.

Eg veit ikki hvussu, men eg ímyndi mær, hvussu tað er gingið fyri seg. Hvussu hann hevur sníkt seg inn í kamarið og undir dýnuna, meðan eg havi ligið og sovið. Eg ørminnist í hesum sekund-stuttu glottunum, at tað er sex, sum sker her, men eg havi ongan kjans at blíva klár í høvdinum og gera nakað ímóti tí, fyrr enn eg eri vekk aftur.

Hasir fáu glottarnir kennast og minnist eg sum ringastu marruna, eg í lívinum havi havt. At vera viðspælari í einum dreymi, tú fyri alt í verðini ynskir teg út úr, men sum tú einki kontroll hevur á.

Eg havi møtt honum aftur fleiri ferðir, men vit hava ongantíð tosað um tað. Eg vil gjarna konfrontera hann, men tá eg síggi hann, vil eg bara spýggja, so eg skundi mær altíð bara vekk. Havi eisini viljandi mist sambandið við hin vinmannin, tí eg ikki klári at síggja hann uttan at hugsa um hetta. Vit eru vaksin fólk, men eg føli meg so lítla í hesari situatiónini.

Eg veit ikki, um hann veit, hvussu skeivt hatta var, men eg vóni, at átøk sum “Sex krevur samtykki” og #metoo m.a. eru við til at ala fólk upp til, at tað at sníkja seg inn í eitt kamar til ein persón, ið er rúsaður og svevur, ikki er ok! Yvirskriftin “sníkti seg til samlegu” var á forsíðuni á Sosialinum ein dagin og varð eisini umrødd nógv. Men slíkt hevur einki við samlegu at gera. Hetta er at taka nakað frá einum persóni, sum ongan kjans hevur at standa ímóti ella verja seg. Orðið er neyðtøka og eigur at vera tað í øllum paragraffum.

Tá eg var uml. 17 ár, møtti møtti eg dreinginum, sum eg var øgiliga forelskað í, í býnum. Vit høvdu gingið saman, og tað var alt endað nokkso rokaligt, so tað var gott at blíva vinir og kunna hava tað stuttligt saman. Vit vóru á barr og drukku shots og endaðu við at fara á vesið saman.

Vit fríggjaðu, og hann koyrdi hondina niður í buksurnar á mær. Alt gekk so øgiliga skjótt fyri seg, og áðrenn eg visti av, hevði hann sínar buksur niðri og ætlaði inn í meg. Eg uppdagaði, at tað var ikki tað, eg vildi, so eg stóð ímóti og segði nei, men hann lurtaði ikki og trongdi seg við makt inn í meg. Eg fór út aftur og lat sum einki. Eg minnist, at eg var sjokkerað, skammaðist og vildi bara, at eingin skuldi uppdaga, at nakað var hent á vesinum.

Eg minnist ikki heilt, hvussu næsti dagurin var, men eg minnist at fara á ves í skúlanum mánamorgun og kenna, hvussu tað sveið í neðra, tá eg pissaði. Tá eg turkaði mær, var eitt sindur av blóði á papírinum. Eg var skrædnað, og har var eitt sár, sum opnaðist, tá eg pissaði og turkaði mær.

Eg hugdi í speglið í eyguni á mær sjálvari og royndi við sinninum at føla meg fram til, hvussu restin av mær hevði tað. Tá føldi eg, hvussu eym eg var um bringuna. Eg lyfti blusuna upp og sá blá merkir nógva staðni. So fór eg aftur í skúlastovuna og hvørki hugsaði ella tosaði um hetta aftur fyrr enn nógv ár seinni.