Eg var í einum balli og skuldi sova har. Táverandi sjeikurin var har eisini. Eg vaknaði morgunin eftir við, at hann tók buksurnar av mær. Eg segði nei, tí vit høvdu onga preventión, men hann helt á. Øll hugnaðu sær víðari aftaná hendingina við filmi og snacks, inntil eg var nóg koyrifør at koyra øll heim. Eg brúkti allan dagin á kamarinum og græt. Eg gjørdi tað liðugt 1 viku seinni, tí hasum fann eg meg ikki í. Hann ákærdi meg seinni fyri at vera ótrúgv, vinmenninir hjá honum søgdu, at teir høvdu verið í song við mær (passar ikki), hann trúði teimum. Onkursvegna eru teir enn allir vinmenn og øll skuldin fall á meg. Fleiri ár seinni eru enn ting, sum eg ikki kann gera ella fara til, av tí at hann eisini er har, og vil ikki hava meg á sama stað sum hann.