Tá ið eg var lítil, áðrenn eg fór í skúla, plagdi mammubeiggin hjá mær at vísa mær murtin hjá sær. Eg lat bara sum luft, inntil at hann einaferð kom inn í kamarið hjá mær, tók murtin hjá sær fram, lat splittuna upp hjá mær, koyrdi murtin hjá sær har, og segði okkurt millum linjurnar, at tað var soleiðis, mann fekk børn. Eg segði bara okay, lat splittuna aftur, og fór út úr kamarinum, niður til mammu mína. Eg hevði tað extremt óbehagiligt, og royndi altíð at goyma meg frá honum síðan tá.
Eg segði tað við mammu, tá ið eg var 15-16 ár, og tá fann eg út av, at hann hevði gjørt tað sama við øll systkini. Hvørja ferð eg síggi hann, føli eg bara ein so stóran hatur, og fari altíð uppá í kamarið og stongi hurðina.