“Um allar kvinnur seta #metoo á sín status, so fáa vit eina mynd av, hvussu stórur trupulleikin er.” Hetta skrivaði films- og sjónleikarin, Alyssa Milano, á Twitter í oktober seinasta ár. Vit fingu sanniliga eina mynd av, hvussu umfatandi og inngrógvin seksuel sjikana er í okkara mentan. Fleiri hundraðtúsundtals kvinnur um alla verðina skriva framvegis #metoo á sín vanga á sosialum miðlunum ella skriva undir mótmælisskriv við #metoo-eyðkenninum. Á Facebook. Á Twitter. Á Instagram. Tær tosa í sjónvarpi, útvarpi, leggja út á podkast, skriva í tíðarrit, í bløðum. Tær koma fram við sínum mótmælum til filmsvirðislønahandanir, til tónleikavirðislønahandanir. Kvinnur um allan heim frá Hollywood til Hong Kong. Hvíta kvinnur, brúnar kvinnur, kristnar kvinnur, jødiskar kvinnur, muslimskar kvinnur, ateistiskar kvinnur. Tær trína fram úr øllum starvsstøðum: úr leiklistaheiminum, heilsutænastuni, úr filmsvinnuni … Kendar og ókendar, ríkar og fátækar. Allar hava tær havt og hava enn sama trupulleika: At tær verða seksuelt sjikaneraðar av einum, sum hevur størri vald og/ella heldur seg hava rætt at ráða yvir kvinnuni. Men hvussu hevur verið í Føroyum? Í okkara modernaða smásamfelag, har øll kenna hvønn annan? Hava vit hoyrt málið á kvinnunum, sum búgva í Føroyum? Kringvarpið hevur viðgjørt tað í onkrum Radara, Nón, og eitt vet hevur verið í vanligu tíðindunum ella morgunsendingini. Men vit eiga at seta enn størri fokus á henda trupulleika og geva øllum kvinnum, sum búgva í Føroyum, møguleika at sleppa til orðanna. Tí hesin bloggurin!
#metooføroyar 