Eg arbeiddi sum ung í kiosk. Hetta var í 80’num og eg var 21 ár. Ein dagin eg eri til arbeiðis einsamøll, skal eg feia brotið glas saman, uttanfyri diskin. Meðan eg sitið á húk og feii, kemur sjefurin inn, so letur í honum: “Tá tú situr upp á handan mátan, er tú so og so opin í neðra” og vísir við fingrunum, hvussu tað sær út. Eg var púra málleys. Skilti sum tíðin fór, at hetta var heilt vanligar viðmerkingar fyri mannin og at hann var ein grísur. Slíkar viðmerkingar oyðileggja arbeiðshugin og eg varð ikki leingi har.